Husky

Love

Coś od Asi :

:!!!: Kraj pochodzenia: USA

:!!!: Użytkowanie: pies pociągowy

:!!!: Klasyfikacja FCI: grupa 5 szpice i psy ras pierwotnych
sekcja l nordyckie psy zaprzęgowe
Nie poddawany próbom pracy.

:!!!: Wrażenie ogólne: Husky syberyjski jest średniej wielkości psem pracującym, szybkim, lekkonogim, swobodnym i eleganckim w ruchu. Na pochodzenie nordyckie wskazuje dość zwarty tułów, gęsto owłosione ciało, stojące prosto uszy i mocno owłosiony ogon. Charakterystyczny chód jest płynny i swobodny. Husky jest - tak jak dawniej - zdolny do wykonywania swojego pierwotnego zadania psa pociągowego i ciągnięcia lżejszych ładunków w umiarkowanym tempie na dużych odległościach. Proporcje i kształt ciała odzwierciedlają podstawową równowagę siły, prędkości i wytrwałości. Psy są samcze, ale nigdy nie grubej budowy, suki są sucze, lecz nie słabo zbudowane. Husky w dobrej kondycji z dobrze wykształconymi, napiętymi mięśniami nie ma nadwagi.

:!!!: Wielkość, proporcje, masa: Wysokość w kłębie: psy 53,34 - 59,69 cm (21 - 23,5 cala), suki 50,80 - 55,88 cm (20 - 22 cale).

:!!!: Waga: psy 20,4 - 27,2 kg (45 - 50 funtów), suki 15,9 - 22,7 kg (35 - 50 funtów).

:!!!: Waga jest proporcjonalna do wysokości w kłębie. Wymienione wielkości i wagi oznaczają tylko wartości graniczne, nie preferując krańcowości. Nadmiernie silne kości i nadwaga winny być ukarane. Długość ciała, mierzona od stawu ramiennego do guza kulszowego nieco przewyższa wysokość w kłębie. Wady dyskwalifikujące: psy ponad 59,69 cm i suki ponad 55,88 cm.

:!!!: Głowa: O wyrazie przenikliwym lecz przyjacielskim, ciekawskim, a nawet szelmowskim. Oczy migdałowate, średnio rozstawione i lekko ukośne. Brązowe lub niebieskie, przy czym do zaakceptowania jest jedno oko brązowe, a jedno niebieskie. Wady: oczy ustawione zbyt ukośnie lub zbyt blisko siebie.

:!!!: Uszy średniej wielkości, trójkątne, stojące, blisko siebie i wysoko osadzone. Grube, gęsto owłosione, z tyłu lekko wysklepione, stojące prosto, z lekko zaokrąglonymi, wyprostowanymi czubkami. Wady: uszy za duże w stosunku do głowy, za szeroko rozstawione, nie całkiem prosto stojące.

:!!!: Czaszka średniej wielkości, proporcjonalna do tułowia, z zaokrąglonym wierzchem, zwężająca się od najszerszego miejsca w stronę oczu. Wady: głowa zbyt ciężka, bez wdzięku, zbyt delikatnie rzeźbiona.

:!!!:Stop dobrze zaznaczony; grzbiet nosa od stopu do czubka nosa prosty. Wady: niedostatecznie zaznaczony stop.

:!!!: Kufa średniej długości, tzn. odległość od czubka nosa do stopu jest równa odległości od stopu do potylicy. Średnio szeroka zwęża się stopniowo ku nosowi, jednakże nie kończy się spiczasto lub szeroko. Wady: kufa za delikatna lub za gruba, za długa lub za krótka.

:!!!: Nos u psów szarych, płowych i czarnych - czarny; u miedzianych - wątrobiany; u czysto białych może być cielisty. Dopuszczalny jest tzw. nos śnieżny (snow nose) - z różowymi pręgami.

:!!!: Fafle dobrze pigmentowane i ciasno przylegające.

:!!!: Uzębienie: Zgryz nożycowy. Wady: każde odchylenie od zgryzu nożycowego.

:!!!:Szyja, linia górna, tułów:
Szyja średniej długości, wysklepiona, w spokoju dumnie uniesiona. W kłusie tak wyciągnięta, że głowa noszona jest lekko do przodu. Wady: szyja za krótka i gruba; szyja za długa.

:!!!: Klatka piersiowa głęboka i silna, lecz niezbyt szeroka; najniższy punkt leży bezpośrednio za lub na równej wysokości z łokciami. Żebra przy kręgosłupie dobrze wysklepione, na bokach raczej płaskie, co umożliwia swobodę ruchu. Wady: klatka piersiowa zbyt szeroka; klatka piersiowa beczkowata; żebra zbyt płaskie lub słabe.

:!!!: Grzbiet prosty i silny, z linią górną przebiegającą poziomo od łopatki do zadu. Średniej długości, ani zbyt krótki, ani nadmiernie długi. Lędźwie napięte o suchym umięśnieniu, węższe od klatki piersiowej i lekko wysklepione. Zad opadający, jednak nigdy tak stromo, by krępować posuw tylnych kończyn. Wady: grzbiet słaby lub słabo związany; grzbiet wysklepiony; linia górna spadzista.

:!!!: Ogon dobrze owłosiony, w kształcie lisiej kity, osadzony tuż pod linią górną; u psa o napiętej uwadze noszony nad grzbietem w eleganckim sierpowatym łuku. Ogon nie powinien być przy tym skręcony ani na jedną, ani na drugą stronę ciała, ani płasko zarzucony na grzbiet. U stojącego spokojnie psa normalny jest ogon zwisający. Włos na ogonie średniej długości, jednakowo długi ze wszystkich stron, co nadaje mu wygląd okrągłej szczotki. Wady: ogon zarzucony na grzbiet lub zakręcony; ogon bardzo puszysty, osadzony za nisko lub za wysoko.

:!!!: Kończyny:
:!!!: Kończyny przednie: Łopatka dobrze ułożona ku tyłowi. Ramię od stawu barkowego do łokciowego skierowane nieco ku tyłowi nie jest prostopadłe do ziemi. Mięśnie i więzadła, łączące łopatkę z klatką piersiową napięte i dobrze wykształcone. Wady: łopatki strome, łopatki luźne.

:!!!: Kończyny przednie oglądane od przodu umiarkowanie szeroko rozstawione, równoległe i proste; łokcie ciasno przylegają do tułowia, nie są ani wciśnięte, ani odstające. Oglądane z boku śródręcza skierowane są lekko do przodu; stawy nadgarstkowe silne lecz elastyczne. Kości mocne, lecz nie ciężkie. Długość od łokcia do ziemi nieco większa niż odległość od łokcia do grzebienia łopatki. Wilcze pazury kończyn przednich muszą być usunięte. Wady: słabe śródręcze; zbyt ciężkie kości; postawa zbyt wąska lub zbyt szeroka; odstające łokcie.

:!!!: Stopy owalne lecz nie wydłużone, średniej wielkości, zwarte i dobrze owłosione między palcami i poduszkami. Poduszki twarde i grube. W normalnej postawie stopy nie są skierowane ani na zewnątrz, ani do wewnątrz. Wady: miękkie lub rozczapierzone palce; łapy zbyt duże i bez wdzięku, za małe i delikatne; postawa szpotawa lub rozstawna.

:!!!: Kończyny tylne oglądane od tyłu ustawione równolegle umiarkowanie szeroko. Uda dobrze umięśnione i silne, kolana dobrze kątowane, stawy skokowe dobrze zarysowane i nisko osadzone. Wilcze pazury - o ile są - powinny być usunięte. Wady: wyprostowane kolana; postawa krowia; postawa zbyt wąska lub zbyt szeroka.

:!!!: Okrywa włosowa:
Włos: Husky syberyjski ma podwójną okrywę włosową średniej długości o wyglądzie pięknego futra, lecz nie tak długą, aby zacierała wyraźne linie zewnętrzne psa. Podszerstek miękki i gęsty dostatecznie długi, aby podeprzeć włos okrywowy. Dłuższe, sztywne włosy pokrywowe są proste i trochę przylegające, ani szorstkie ani odstające wprost od ciała. Normalną rzeczą jest brak podszerstka w okresie linienia. Wyrównywanie wąsów oraz włosów między palcami i wokół łap jest dozwolone, aby podkreślić wypielęgnowany wygląd psa. Trymowanie włosów we wszelkich innych miejscach jest niewybaczalne i musi być ostro karane. Wady: długi, szorstki lub kosmaty włos; struktura włosa zbyt twarda, zbyt jedwabista; sierść trymowana poza dozwolonymi miejscami. Umaszczenie: Dozwolone są wszelkie kolory od czarnego do czysto białego. Zwykła jest, niespotykana u innych ras, różnorodność rysunku na głowie, włącznie ze zwracającym uwagę typowym wzorem.

:!!!: Ruch: Krok jest pełen swobody i wyraźnie łatwy. Husky syberyjski jest żwawy i lekkostopy. Na ringu wystawowym trzeba go prezentować na luźno zwisającej lince w umiarkowanie szybkim kłusie, aby pokazać dobry wysięg i odbicie. Poruszający się husky oglądany od przodu nie pokazuje zbieżnego chodu; jednakże biegnący szybko kieruje kończyny stopniowo ku środkowi tak, że stopy stawia w jednej linii, dokładnie pod osią podłużną ciała. Kiedy odciski łap pokrywają się, kończyny przednie i tylne poruszają się prosto bez skręcania łokci czy kolan na zewnątrz lub do wewnątrz. Nogi poruszają się równolegle. Linia górna w ruchu pozostaje napięta i prosta. Wady: krok krótki, podrygujący, niespokojny, ociężały lub toczący; chód krzyżowany lub ukośne stawianie kończyn; "krok kraba".

:!!!: Temperament: Husky syberyjski jest przyjacielski, łagodny, czujny, towarzyski. Nie wykazuje instynktu posiadania własności, charakterystycznego u psa stróżującego; nie jest nadmiernie nieufny w stosunku do obcych, ani agresywny wobec innych psów. Od dorosłego psa należy oczekiwać pewnej powściągliwości i godności. Jego inteligencja, ustępliwość i zapał czynią z niego przyjemnego towarzysza i chętnego pracownika.

:!!!: Uwagi: Najważniejsze cechy rasy husky syberyjskiego to średnia wielkość, odpowiednio silny kościec, harmonijne proporcje, lekki, swobodny ruch, prawidłowa okrywa włosowa, ładna głowa i ładne uszy, poprawny ogon i dobry charakter. Karać należy ciężki kościec, nadmierną wagę, związany lub ciężki chód, długi i szorstki włos.
Husky syberyjski nie powinien wyglądać tak ciężko lub potężnie jak pies pociągowy, ani tak lekko i delikatnie jak pies wyścigowy. Psy i suki muszą sprawiać wrażenie bardzo wytrzymałych. Poza wymienionymi wadami są wady morfologiczne, wspólne wszystkim rasom, tak samo niepożądane u husky jak i innych ras, nawet gdy nie zostały tu wymienione.

:!!!: UWAGA: Psy muszą mieć dwa w pełni ukształtowane jądra spuszczone do moszny.

:!!!: Zdjęcia

Szczenię Smile

Rudziak

Dwa

http://www.naszepsy.pl

Love

OPIS

Średniej wielkości
Gęsta sierść z półdługim włosem okrywowym
Czoło nieco zaokrąglone
Trójkątne, stojące uszy
Wysokość w kłębie: 54 do 60 cm psy, 51 do 56 cm suki
Przeciętna długość życia: 12 lat

Wychowane przez Eskimosów
Husky syberyjski pochodzi z północnowschodniej Syberii - pewien rosyjski handlarz futer zabrał je w 1909 roku do Ameryki, gdzie używał tych psów do wyścigów psich zaprzęgów. Jego psy zostały wyhodowane przez plemię Czukczów, żyjące z hodowli reniferów, polowania i rybołówstwa. Czukcze do przemieszczania się używali sań zaprzężonych w psy. Tak rozpoczęła się kariera husky w lodowatych krainach Dalekiej Północy. Surowy dobór hodowlany sprawił, że wkrótce psy te stały się prawdziwymi mistrzami w ciągnięciu sań.

Bezwzględna selekcja
W owych czasach wkrótce po porodzie selekcjonowano miot i zabierano matce szczenięta płci żeńskiej, które nie były dostatecznie silne i witalne, a były to cechy, na które Eskimosi zwracali szczególną uwagę w hodowli psów. Szczenięta płci męskiej przechodziły surowy test właściwości fizycznych - i te, które go nie przeszły dzieliły los słabszych suk. Czukcze pod tym względem nie znali litości. Wyselekcjonowane zwierzęta były otaczane szczególną opieką: zadbane, karmione najlepszym pożywieniem i pielęgnowane.

Prawo silniejszego
Czukcze zezwalali na rozmnażanie się jedynie liderom zaprzęgów. By inne psy nie usiłowały przejąć przewodnictwa kastrowano je.

Wyścig ze śmiercią
W styczniu 1925 roku, kiedy w USA panowały mrozy sięgające do minus 30 stopni, husky okrzyknięto, nieco na wyrost, 'ratownikami ludzkości'. W Nome na Alasce zapanowała epidemia dyfterytu, choroby podówczas śmiertelnej. Skończyły się zapasy surowicy i ludziom groziła nieuchronna śmierć - niesprzyjająca pogoda nie pozwalała na start ani lądowanie samolotu. Wtedy ktoś przypomniał sobie o husky. Zaprzęg psów pod przewodem lidera Barto przebył zamarzniętą Cieśninę Beringa i dostarczył mieszkańcom Nome odpowiednią porcję surowicy w ostatnim momencie. Zaprzęg biegł w sumie ponad 127 godzin - czyli ponad pięć dni - w wyścigu o życie mieszkańców Nome.

CHARAKTER
Husky potrzebują człowieka jako przewodnika stada.

Plusy
Bardzo wytrzymałe
Bardzo szybkie w biegu
Mocne
Szanujące swego pana
Inteligentne i dumne
Łagodne
Niekłopotliwe
Łobuzerskie
Minusy:
Uparte
Nieopanowane
Kochające swobodę
Raczej nieposłuszne
Husky jest żywy, inteligentny, ale zarazem jednak samowolny i dość nieprzewidywalny.

Pozwólmy mu biegać - dopiero wtedy będzie szczęśliwy!
Husky ma bez wątpienia wyjątkowo mocny charakter. Swego pana słucha tylko wtedy, kiedy ten zdoła narzucić mu szacunek i posłuch. Jeśli tylko zostaniecie Państwo zaakceptowani jako przewodnik, to husky będzie wspaniałym towarzyszem!
Husky syberyjski będzie łagodnym, ufnym, bardzo przyjaznym i niekłopotliwym psem - krótko mówiąc wspaniałym kumplem - ale tylko wtedy, gdy uzna w Państwu swego pana. Ten wywodzący się w prostej linii od dzikiego wilka pies ma bardzo silne poczucie hierarchii stada.

Dominujący czy zdominowany?
Psy sfory instynktownie dzielą wszystkie stworzenia na te, którym trzeba się podporządkować i na te, które są podporządkowane. Jeśli właściciel husky nie zdoła od początku wytłumaczyć psu, gdzie jest jego miejsce i nie zdobędzie pozycji dominującej wobec psa, to husky zaliczy go do podporządkowanych sobie. Nikt i nic nie odwiedzie wtedy takiego psa od pogonienia za kierdelem owiec albo zwizytowania w celach konsumpcyjnych kurnika, jeśli właśnie poweźmie taki zamiar. I co ważne: w poszukiwaniu silnych wrażeń husky może sobie zorganizować porządne polowanie na kota sąsiadów.

Urodzony, by biegać
Psy Północy uwielbiają ciągniecie sań po świeżym śniegu; co zawdzięczają swym przodkom. Nie jest to dla nich ciężka praca, a czysta przyjemność! Z ekscytacji zachowują się jak szalone, gdy tylko ujrzą uprząż w rękach przewodnika. Husky syberyjski nie jest najsilniejszym z czterech ras psów Północy, ale jest za to bez wątpienia najszybszym z nich. Ciągniecie 'pulka' - małych, podobnych do łódki sanek, ciągniętych przez jednego psa - to jego powołanie. Przewodnik nie siedzi na sankach, tylko biegnie obok nich na nartach, przypięty pasem do sanek i psa.

Nie nadaje się na stróża
Pilnowanie domu, nie wpuszczanie do niego obcych, atakowanie zupełnie nowego psa, jaki zjawił się na podwórku - to wszystko są dla husky rzeczy niepojęte. Nie nadaje się także na stróża, gdyż nie jest ani agresywny, ani nieufny wobec obcych. Wynika to z tego, ze każdy człowiek jest dla niego w kilka chwil 'dobrym kumplem', bądź co bądź Eskimosi wypożyczali sobie swe zaprzęgi... Równie beznadziejne są wszelkie usiłowania uczynienia z niego psa obrończego - ona nawet prawie nie szczeka... Za to od czasu do czasu, z zupełnie nieznanych przyczyn, zaczyna wyć zupełnie niczym wilk.

Samowolny jak żadna inna rasa
Husky mają wyjątkowo silne poczucie samodzielności - ta część ich charakteru do dziś nie poddała się cywilizacji. Gdy chodziło o znalezienie czegoś do jedzenia nie potrzebował żadnych wspólników ni pomocników. Oczywiście, wielce sobie ceni codziennie podstawianą mu pod nos miskę, ale gdyby przypadkiem jej zbrakło, to po prostu upoluje sobie gołębia, kurę czy co tam jeszcze będzie w okolicy....

Pies i dziecko
Husky kocha dzieci, prawdopodobnie wskutek swego silnego poczucia więzi rodzinnych i grupowych, a maluchy nie maja się czegokolwiek obawiać ze strony tego 'prawie wilka'. Jednak husky jako towarzysz dla zupełnie maluczkich nie nadaje się, nie lubi ich powolności i małej ruchliwości. Ale dla nieco starszych jest wymarzonym kompanem - zwłaszcza że nie ma nic przeciw temu, by zaprząc go do wózka i jeździć choćby wokół podwórka!

Husky nigdy nie skarży się na chłód!
Jego gęsty podszerstek pozwala mu na znoszenie temperatur nawet do minus 45 stopni! W jego ojczyźnie bądź co bądź chłody takie nie są wielką rzadkością. By nie odmrozić sobie nosa, pies chowa go podczas snu pod ogon, który służy mu jak najcieplejszy szal.

Idealny właściciel
Przewodnik musi mieć silniejszy charakter niż pies
Od właściciela wymagany jest naturalny autorytet.
Przewodnik musi być sprawiedliwy i obiektywny w ocenie sytuacji
Należy okazywać mu swą sympatię. Husky jest psem dość serdecznym i przepełnionym miłością do swego pana, ale tego samego oczekuje i od niego!
Powinniście państwo być cierpliwi i czujni, gdyż husky bywa nieprzewidywalny.
ŻYCIE CODZIENNE

Jego wytrzymałość jest wprost niewiarygodna - i to nie tylko wtedy, gdy mróz!

Co należy wiedzieć:
Ma ogromny apetyt
Jest czysty
Chętnie ucieka
Uwielbia bieganie na świeżym powietrzu, zwłaszcza po śniegu
Czasami ni z tego, ni z owego, wyje w środku nocy
Jest absolutnie zdrowy
Nie nadaje się na stróża
Husky utrzyma Państwa w dobrej kondycji!
Jest zawsze szczęśliwy, gdy tylko może biegać, przede wszystkim zimą. Im zimniej na dworze, tym lepiej czuje się husky i tym większa jest jego zdolność do pracy! W żadnym wypadku nie wolno go trzymać w zamknięciu i codziennie trzeba mu zapewnić możliwość wyhasania się na świeżym powietrzu.

Czy musi uciekać?
Chyba tak, skoro wszystkie husky to robią - nic nie jest mu droższe ponad szerokie przestrzenie i ma wyjątkową skłonność do samotnych wycieczek (uwaga - nie zawsze umie i chce wrócić!). Husky ucieka nie tylko po to, by się wybiegać, ale także po to, by zapolować. Dlatego cieszy się zasłużenie najgorszą opinią wśród leśniczych i myśliwych, widzących w nim drapieżnika, mordercę ptactwa i zajęcy.

Czy lubi koty?
Na swój sposób nawet bardzo... Ledwo go zoczy, a już ze wszelkich sił goni na śmierć przerażonego kotka - i nic nie potrafi go powstrzymać! Wszelkie wołania, kuszenia, groźby czy nagrody nie zdadzą się na nic...

Czy może chodzić bez smyczy?
W mieście - w żadnym wypadku. Niebezpieczeństwo, że skoczy za czymś, wybiegnie na jezdnię czy przestraszony uskoczy wprost pod samochód jest stanowczo zbyt wielkie.

Warunki życia
Życie w mieście znosi z największym trudem i zupełnie nie nadaje się do trzymania go w mieszkaniu. Husky ukochał niegdyś swobodne życie na łonie przyrody i do dziś nie pozbył się obyczajów swoich przodków. Największą przyjemnością dla psa tej rasy jest bieganie w zaprzęgu i nieustanne przemierzanie rozległych przestrzeni - ruch utrzymuje go we właściwej kondycji i dobrym zdrowiu. Niestety, w naszym kraju tak aktywne zajęcia na śniegu możliwe są tylko zimą - choć od wielu lat niektórzy miłośnicy sportów zaprzęgowych zmieniają sanki na wózek i zaprzęgnąwszy psy buszują po łąkach i lasach także w pozostałych porach roku. Husky jest psem, który musi pracować, a zna tylko jeden rodzaj pracy: ciągnięcie zaprzęgu. Jeśli nawet nieco się zmęczy, to szybko zregeneruje swe siły, a będzie niewiarygodnie szczęśliwy!

Żywienie
Husky nie jest łakomczuchem, choć - zwłaszcza w okresie treningów - nie można mu skąpić pożywienia. Najchętniej zjada do dna, jeśli wdrożymy go do karmienia o tej samej, stałej porze dnia. Posiłek psa powinien składać się z 350 gramów mięsa (ale także niektórych pełnowartościowych podrobów) lub ryby morskiej, uzupełnionych o 250 gramów płatków zbożowych. Racje żywnościowe muszą być dostosowane do wielkości i wagi zwierzęcia, jego aktywności fizycznej i - co bardzo ważne - warunków klimatycznych, w jakich żyje. Latem, podczas upałów, husky je znacznie mniej. Zimą natomiast potrzebuje znacznie więcej tłuszczy i substancji energetycznych, by móc zrównoważyć wydatek energetyczny na ogrzanie ciała.

Zdrowie
Husky jest odporny i zdrowy, dzięki swemu pochodzeniu od psów poddawanych rygorystycznej selekcji na te cechy. Jedyne dziedziczne kłopoty, to niektóre schorzenia oczu, mogące prowadzić do osłabienia lub nawet utraty wzroku i - jak u wszystkich psów domowych - dysplazja stawów biodrowych.

Pielęgnacja Ten prawdziwy sportowiec o niewymyślnym trybie życia nie ma czego szukać w salonach fryzjerskich. Wystarczy w miarę częste przeszczotkowanie i przeczesanie jego bujnej sierści, w celu usunięcia martwego włosa.
Jeśli włos husky po długim spacerze w śniegu jest wilgotny, to nie zaszkodzi przetarcie go szmatką do sucha. Dla poprawy włosa i dodania mu lśniącego połysku dobrze jest dodać do psiej karmy łyżeczkę oleju dziennie. Problemem być może linienie - husky gubi włos dwa razy w roku i to w niewiarygodnych ilościach. Dopiero wtedy widać, ile ten pies ma na sobie futra! Na szczęście linienie przebiega szybko, i po najdalej dwóch tygodniach mamy spokój na następne pół roku.

Czy to prawda, że...

... jego nazwa oznacza 'wyjec'?
Nazwa rasy wywodzi się od słowa oznaczającego wycie - ale dlatego, że husky raczej nie szczeka.

...jest na tyle przywiązany do człowieka, że pogodzi się z życiem w mieszkaniu?
Po dwakroć nieprawda - husky absolutnie nie nadaje się do życia w zamknięciu, a i do człowieka przywiązany jest inaczej niż psy innych ras.

... z wyjątkiem kotów, doskonale zgadza się z innymi zwierzętami domowymi?
To bardzo zależy od tego, jak był wychowany i na co pozwoli mu właściciel. Nie nam co liczyć na to, że nagle zniknie właściwy husky instynkt łowiecki!

... może spać nawet na śniegu?
Prawda. Wykopuje sobie w śniegu dołek i zwija się w nim, przykrywając nos ogonem.
_________________
Strona ta sama Very Happy

Myszka

Wiecie dziewczyny jakby ktoś chciał poczytać o rasie to by sobie poszukał, a wy kopiujecie teksty i zdjęcia nawet bez podania źródła.
Husky , hmnn w sumie ładne psy, nic do nich nie mam, ale i tak wiem, że takowego nigdy mieć nie będę, dla mnie nie mają tego ''czegoś'' co by zwróciło na nie uwagę.

seterka

Nigdy nie chciałam psa tej rasy i raczej nigdy nie zapragnę Very Happy

Kiedyś marzyłam o Alaskanie Malamucie, szczerze to bardziej mi się podobają niż Husky Very Happy

A może jest tu jakiś miłośnik tej rasy Razz

Ewka

są piękne, ale wolę łajki rosyjsko-europejskie :*:**

marymek

ja to może miłośnikiem nie jestem, ale podobają mi sie Very Happy

w sobote widziałam takiego słodziusiego haszczaka Razz

Ewka

w mojej miejscowości nie ma żadnych haszczaków, poza jednym: rudzilcem Razz

I tak często wyjeżdża Sad

Eeee.... Tak to się czesto spotyka Alaskan Malamute. Zawsze je myliłam, ale na szczescie potrafie je rozróżniać.... to znowuż nie takie trudne Very Happy

Moim koleżankom zawsze się wymyka to "Husky" Razz

I tak Alaskany są lepsze bo większe Wink

Karolina

Ja bardzo lubię tą rasę (po obejrzeniu "Śnieżnych psów" Razz

)

Alaska

ajj............ malo ludzi lubi tą rasę.Ja akurat ja bardzo kocham.w moim miescie jest bardzo dużo tych psów.Kochałam je od dziecinstwa i chce go miec w przyszlosci.
Jak to nie mozna kochac tego psa ?? jak nazywacie sie miłośniczkami psów to trzeba wszystkie pieskie kochac i każdą rase lubić.

seterka