 Wysłany: Pon 0:28, 05 Lut 2007 Temat postu: |
|
Podobają mi się te psy  |
|
| Wysłany: Śro 11:59, 10 Sty 2007 Temat postu: |
|
| kto sądzi tak jak ja? | |
| Wysłany: Wto 20:38, 19 Gru 2006 Temat postu: |
|
ja też  uwielbiam duże, masywne puchaaate misiolki :*:** No i Rottki Dobermany i te wszystkie "żywotrupki" (tzn. chude psy) jakoś nie wzbudzają we mnie mechanizmu miłości A działa on jak nie wiem! nie da się zapanować. Działa wolno, ale rozkręca się do potęgi entej! Kochałam terrierki do czasu... teraz też je kocham ale wiesz Bernusie :*:** |
|
| Wysłany: Pią 21:52, 15 Gru 2006 Temat postu: |
|
| ja ogólnie za chartami nie przepadam ;/
jak dla mnie są zbyt szczupłe ... wole psy masywniejsze 
ale brzydkie nie są...ładniusie nawet |
|
| Wysłany: Pią 17:29, 15 Gru 2006 Temat postu: |
|
| taak przecież pisałam ten cały spis DO ADMINISTRACJI: ludzie trzeba goncze i posokowce zrobic ale ich jest za duzo nie dam sobie rady ok nie offtopujmy |
|
| Wysłany: Pią 17:23, 15 Gru 2006 Temat postu: |
|
Affa, ale jestem głupia  Tak masz rację jest odmiana krótko- i długowłosa. |
|
| Wysłany: Pią 17:15, 15 Gru 2006 Temat postu: |
|
| chodziło mi ogólnie. Są 2 saluki |
|
| Wysłany: Pią 16:27, 15 Gru 2006 Temat postu: |
|
| Myshunia chodzi Ci o ostatnia fotkę ??? Najprawdopodobniej są tam dwa saluki długowłose i jeden saluki krótkowłosy. | |
| Wysłany: Pią 10:45, 15 Gru 2006 Temat postu: |
|
| Fajowy tam są chyba 2 odmiany, nie?? |
|
| Wysłany: Czw 20:28, 14 Gru 2006 Temat postu: Chart Perski Saluki |
|
| KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:
Typ saluki jest zmienny, a zmienność ta jest pożądana i typowa dla rasy. Jest ona spowodowana szczególnym miejscem, jakie saluki zajmuje w tradycji arabskiej i rozległości terytoriów Bliskiego wschodu, gdzie od tysiącleci saluki używany jest do polowania. Początkowo każdy szczep miał saluki najlepiej przystosowane do polowania na zwierzynę charakterystyczną dla danego terenu. Zgodnie z tradycjami Bliskiego Wschodu saluki nie były ani sprzedawane, ani kupowane, a tylko ofiarowywane jako dar. W związku z tym saluki ofiarowane Europejczykom i przewiezione przez nich na kontynent różniły się znacznie między sobą, ponieważ pochodziły z różnych terenów i stref klimatycznych. Angielski wzorzec z 1923 roku był pierwszym oficjalnym europejskim wzorcem rasy i sformułowany był tak aby obejmował wszystkie różniące się między sobą typy saluki. WYGLĄD OGÓLNY: Wygląd saluki powinien cechować wdzięk i harmonia kształtów, a także powinien znamionować dużą prędkość i wytrzymałość, połączone z siłą i energią. Odmiana krótkowłosa: wszystkie cechy są identyczne z wyjątkiem włosa, który nie tworzy frędzli. WAŻNE PROPORCJE: Długość tułowia od stawu barkowego do guza kulszowego jest w przybliżeniu równa wysokości w kłębie, choć często pies sprawia wrażenie dłuższego niż jest w rzeczywistości. ZACHOWANIE / CHARAKTER: W stosunku do obcych zachowuje się z rezerwą, ale nie jest lękliwy, ani agresywny. Godny, inteligentny i niezależny. GŁOWA: Długa i wąska, o szlachetnym wyrazie. OKOLICA CZASZKI: Czaszka: Umiarkowanie szeroka między uszami, niewysklepiona Stop: Nieznacznie zaznaczony. OKOLICA TWARZOWA Wierzchołek nosa: Czarny lub brązowy (wątrobiany). Szczęki/zęby: Szczęki i zęby mocne, zgryz idealny nożycowy, uzębienie pełne i regularne. Oczy: Koloru ciemnobrązowego do orzechowego, błyszczące, duże i owalne, ale nie wyłupiaste. Wyraz powinien być łagodny i godny, spojrzenie wierne, odległe. Uszy: Długie, porośnięte długim, jedwabistym włosem, wysoko osadzone, ruchliwe, opadające po bokach czaszki. SZYJA: Długa, giętka, dobrze umięśniona. TUŁÓW: Grzbiet: Odpowiednio szeroki. Lędźwie: lekko wysklepione, dobrze umięśnione. Zad: Guzy biodrowe szeroko rozstawione. Klatka piersiowa: wysoka, długa i umiarkowanie wąska. Ani beczkowata, ani o płaskich żebrach. Linia dolna: Brzuch wyraźnie podkasany. OGON: Długi, nisko osadzony, noszony naturalnie zakręcony. Na spodniej stronie obfite frędzle z długich, jedwabistych włosów, nie jest puszysty. U osobników dorosłych nie powinien być noszony powyżej linii grzbietu chyba, że podczas zabawy. Koniec ogona sięga co najmniej do guza piętowego. KOŃCZYNY: KOŃCZYNY PRZEDNIE: Łopatki: Dobrze nachylone, dobrze umięśnione, ale nie nabite, Ramię: W przybliżeniu tej samej długości co łopatka, kąt łopatkowo-ramienny wyraźny. Przedramię: Długie, proste od łokcia do nadgarstka. Śródręcze: Możne i giętkie, lekko pochyłe. Łapy przednie: Łapy umiarkowanej długości, palce długie, zwarte, dobrze wysklepione, ale nie "kocia łapa". Całość jest mocna i elastyczna. Frędzle między palcami. KOŃCZYNY TYLNE: Mocne, stanowiące niezbędną siłę napędową do galopu i skoków. Udo i podudzie: Dobrze rozwinięte. Kolano: Umiarkowanie ukątowane. Staw skokowy: Nisko. Łapy tylne: Podobne do przednich CHODY: Kłus regularny, harmonijny, swobodny. Chody lekkie, wydłużone, o dużej sile napędowej. Chody ani niezbyt wysokie, ani nie drobiące. SZATA: WŁOS: Gładki, miękki i jedwabisty, z frędzlami na tylnej stronie kończyn. U osobników dorosłych może tworzyć też tworzyć frędzle pod gardłem. Szczenięta mogą mieć nieznaczne wełniste frędzle na udach i łopatkach. Odmiana krótkowłosa nie ma frędzli. UMASZCZENIE: Wszystkie kolory i kombinacje kolorów są dopuszczalne. Pręgowanie jest niepożądane. WIELKOŚĆ: Wysokość w kłębie: Średnio od 58 do 71 cm (23 do 28 cali), suki są proporcjonalnie mniejsze. WADY: Wszelkie rozbieżności z powyższym wzorcem powinny być uważane za wady powodujące obniżenie oceny w zależności od stopnia wyrażenia. UWAGA: Samce powinny mieć oba jądra normalnie wykształcone i całkowicie opuszczone do moszny. Informacje ściagnięte ze strony http://www.klubcharta.zkwp.pl/grasy/saluk.html Fotki saluków: 
 |
|