Persy.

Goldenka

HISTORIA:
Ojczyzną kotów perskich jest Turcja. Tam też hodowane były już przeszło 500 lat temu. Pewne jest, że obecny wygląd tych kotów odbiega znacznie od wyglądu ich przodków. W Europie koty perskie rozprzestrzeniły się w XVI wieku. W Anglii i Francji krzyżowano je z kotami angorskimi i w końcu uzyskano zwierzęta o jedwabistej budowie futra, charakterystycznej dla dzisiejszych kotów perskich. Systematyczna pracę hodowlaną rozpoczęto w 1871 roku.

W Polsce do roku 1939 istniał Klub Miłośników i Hodowców Kotów Rasowych z Sekcją Kotów Perskich. Prowadzono ich rejestrację i księgi rodowodowe. Niestety, wojna zaprzepaściła tę pracę. Po II Wojnie Światowej nieliczna ilość kotów perskich była hodowana w Polsce. Dopiero w latach siedemdziesiątych Jolanta Kotłubiej sprowadziła z Niemiec parkę kotów, m.in. kotkę Thurid von Garmshof, którą śmiało można nazwać matką kotów perskich w Polsce. W dziewięciu miotach wydała ona na świat 36 kociąt. Od tego czasu hodowla kotów perskich w Polsce rozwija się bardzo dynamicznie.

Charakterystyka
Koty perskie można nazwać arystokracją wśród kotów. O ich wyjątkowej urodzie stanowi przede wszystkim wspaniała okrywa włosowa: długa, jedwabista i gęsta. Piękna, długa kryza wokół szyi powinna być obfita i zakrywać całą pierś. Koty perskie charakteryzują się ogólnie masywną budową. Wydają się krępe ze względu na krótkie łapy i szeroką pierś oraz krótką i masywną szyję. Mają muskularne łopatki i grzbiet. Posiadają mocne kończyny zakończone dużymi, okrągłymi poduszeczkami z pęczkami włosów między palcami. Ogon powinien mieć długość proporcjonalną do reszty ciała. Głowa persów jest okrągła i masywna. Policzki są pełne, a czoło wypukłe. Nos mały, krótki i szeroki. Koty te mają mocne i szerokie szczęki oraz wydatną brodę. Uszy są małe i lekko zaokrąglone, z ładnymi pęczkami dłuższych włosów. Oczy muszą być duże, wyraziste i błyszczące, rozstawione daleko od siebie. Wyróżnia się około 114 odmian barwnych kotów perskich.

Temperament
Koty perskie w porównaniu z innymi rasami wykazują najwyższy stopień udomowienia. Zatraciły zdolność do polowania, nie mogą więc tępić myszy czy szczurów. Odznaczają się za to wspaniałym charakterem i niezwykłą wiernością. Koty te są spokojne, łagodne, przymilne, nie chodzą po firankach, nie gryzą i nie drapią. Okres rui też zazwyczaj przechodzą ciszej i łagodniej. Obdarzone są wysoką inteligencją a przypisywana im flegmatyczność wynika z opanowania i spokoju - nigdy z tępoty. Są to typowe kanapowe i najlepiej czują się w domu. Są wspaniałymi towarzyszami życia dla ludzi w każdym wieku. Także ich głos jest cichy, melodyjny i przyjemny dla ucha.

Pielęgnacja
Bujna okrywa włosowa kotów perskich wymaga codziennego czesania, najlepiej metalowym grzebieniem. Od czasu do czasu należy je kąpać, zawsze po uprzednim uczesaniu. Do kąpieli trzeba kota przyzwyczaić w młodym wieku.

seterka

Persy sa przepiękne =]

Właśnie niewiem jak się nazywa taki jeden z najpiękniejszych kotów, które kocham, zapomniałam <ups> Very Happy

Myszka

Miałam dwa koty tej rasy, Kinie musieliśmy sprzedać ( siła wyższa - rodzice ), natopmiast Krakers pochodził z kiepskiej hodowli, której przydomka wymieniać nie będę i miał bardzo dużo kłopotów ze zdrowiem. Niestety w te wakacje zmarł na raka Sad